Rond het omslaan van het millennium bevond ik mij geregeld in Parijs. Toen, veel meer nog dan nu, was ik een zoetekauw. Dus probeerde ik uit te zoeken wat nu de lekkerste zoetigheid van Frankrijk was. Regionaliteiten daargelaten (iets wat je beter niet kunt doen en France) scoorde bij mij de combinatie van soesdeeg, banketbakkersroom en chocola het hoogst. Preciezer: de religieuse, de millefeuille en de eclair. De eerste is te veel gebak en eet te onhandig, de tweede lijkt te veel op een tompouce en de derde, ja die is nog steeds mijn favoriet. Goed te verorberen, ook en route, eigenzinnig en vaak net niet te zoet.
Nu bestaat er niet zoiets als dé eclair. Bij mijn droom eclair heeft de vulling een stroperigheid als dikke vla, is deze van chocola en is de bliksemachtig schitterende glazuren toplaag ook van volle chocola, bijna richting grenache.
In Frankrijk is een eclair als deze al lastig te vinden - de horror als er gele room in een chocolade eclair zit. In Nederland is dit nog lastiger. De eclair op de foto is van Louise Petit Restaurant. Zoals je ziet was er gekozen voor een variatie op de toplaag en zoals je niet kunt zien was de room iets meer mousse dan room. Maar, alors, voor deze eclair ga ik snel terug. Wat een smaak en beet. Ook hier gold: pas op je tenen. De room loopt er aan de achterkant uit als je niet voorzichtig eet.
#patisserie #eclair #zoetigheid #debuikvanrotterdam