F. Starik is overleden. Een goede dichter en een fijne man. Hij schreef bundels vol mooie gedichten. Als je ze op wil zoeken adviseer ik “Songloed” en “Staat”. Of als je liever romans leest, moet je “Moeder doen” proberen. Een heel mooi boek over het zorgen voor een zieke moeder.
Frank schreef veel, en vol overgave. Hij maakte ook kunst en muziek. Als hij voorlas was dat met bravoure. Maar zijn teksten zijn juist kwetsbaar, met oog voor details, mensen en gebeurtenissen die veel van ons over hoofd zien.
Hij begon De eenzame uitvaart, een schitterend initiatief waarbij dichters schreven over het leven van mensen die stierven, zonder familie of vrienden. De dichters lazen voor op de begrafenissen van die mensen. Meestal zonder publiek. Afgelopen 14 maart las F. Starik zelf nog voor op zo’n eenzame uitvaart. Het gedicht heb ik hier geplaatst. Het is niet zijn mooiste werk, maar er staan hele fraaie zinnen in. En het einde raakt zo hard nu Frank zelf dood is.
Via de link in mijn profiel kom je op de site van De eenzame uitvaart, met jaren aan gedichten, vaak van de beste dichters die we hebben, of hadden. Odes aan eenzame levens. F. Starik was niet eenzaam. Hij laat een partner achter en een zoon. En een prachtig oeuvre. Ik hoop echt dat je zijn werk opzoekt, leest en hem net als ik in je hart sluit. Die mooie Frank. Die zelf een hart had dat hem in de steek liet.