Dit is het beeld dat ik altijd voor me zag bij het geven van borstvoeding: een baby die vredig drinkt en een moeder die gelukzalig geniet van dit stukje quality time. Helaas bleek de werkelijkheid er vorig jaar heel anders uit te zien. Het leek meer op een uitputtende strijd van een gefrustreerde baby die maar niet genoeg binnen kreeg en om het uur wilde drinken en een moeder die elke voeding zwakker werd. Er lag zoveel druk op dat het gewoon niet leuk was. Ik weet nu dat dit falen, want zo voelde het toen, met heel veel andere factoren te maken had. Zo had Charlie een stijve nek waardoor ze niet lekker vastgehouden kon worden bij haar hoofd. Ik maakte te weinig melk aan omdat ik uitgeput was en gestressed over de hele situatie. Het verdriet van het overlijden van mijn opa maakte dat alleen maar erger en dan is er nog zoiets als ‘achtermelk’ de vette melk die pas aan het einde van de voeding komt en je baby een verzadigd gevoel geeft waar hij het lang op uit kan houden, maar waar wij nooit aan toe kwamen. Wat was ik trots op mezelf dat ik na 6 weken besloot te stoppen en voor mezelf en mijn herstel te kiezen. Een blije moeder is uiteindelijk ook beter voor je kindje. Borstvoeding geven is het meest natuurlijke dat je je kind kunt geven maar dat betekent niet dat het ook allemaal vanzelf gaat. Het doet me pijn om andere mama’s te lang zien struggelen hiermee. Nu bij de tweede had ik me voorgenomen dat niks hoeft. Ik heb Zoë vanaf dag 1 bijgevoed met geitenmelk omdat ze best veel was afgevallen. Zo kon ze erop vertrouwen dat er eten in overvloed is en zo kon mijn lijf de tijd krijgen om de melkfabriek op gang te krijgen. En het werkte. Ik heb er echt schik in gekregen en begrijp nu dat het echt een paar weken kan duren voordat het hele proces op gang komt. In mijn vlog van gister deelde ik tot tranen aan toe dat ik vanwege medicatie moest stoppen, maar gelukkig ben ik er dankzij het advies van een aantal experts achter dat ik toch weer door mag. Dus zolang het zowel v